We blikken terug naar de jaren ’60, de tijd dat de liefde voor muziek voor Paul (Portier) begon. Een mooie tijd van avontuur, ontdekking en verbondenheid. Muziek zou nog vele jaren een grote rol in zijn leven spelen. Nu met het 25 jarig bestaan van zijn muziekstudio aan de Peizerweg 102 in Winde gaan we terug naar het begin.
Als Paul begint te praten over oude vervlogen tijden pakt hij er een foto bij. Een foto van zijn allereerste band. “Wat een mooie tijd was dit, ongelooflijk, ik was 16 toen ik samen met mijn eerste band ging spelen”. Met een glinstering in zijn ogen is Paul zichtbaar geroerd met de gedachte terug aan toen.
“Mijn liefde voor muziek begon al vroeg. Van huis uit luisterden we al graag naar muziek. We hadden een recorder thuis om opnames te maken en muziek was verweven in ons gezin. Qua muziek mocht er veel bij ons thuis, we luisterden graag naar rock, soul en blues muziek.
Ondanks dat er veel mocht was het luisteren naar bijvoorbeeld Bill Haley en de Rollingstones niet gewenst. Mijn ouders vonden het te ruig. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan dus als ik samen met m’n vrienden was dan luisterden we het samen. Het was de tijd van nieuwe muziek en een heuse rock cultuur.
Muziek vond ik heerlijk, het kwam recht in mijn hart binnen en ik vond het heerlijk om het samen met anderen te beleven. Ik verlangde ernaar om zelf ook muziek te kunnen spelen. Op een goed moment vond ik een oude gitaar op straat, ik heb hem zelf opgeknapt en er o.a. snaren aangezet. Zo begon ik ik met gitaar te spelen en ook samen met vrienden. Op de mavo begonnen we, rond m’n zestiende.
We hadden het thuis niet breed, als versterkers gebruikten we buizen radio’s die we aan elkaar koppelden. Al spelende kwam van het een het ander en kwamen we in een band terecht. Een fantastische tijd, met groupies enzo.
Thuis leefden we een keurig gezinsleven en als ik uit huis was toverde ik m’n brilcream tevoorschijn voor zo’n vetkuifje. Weer onderweg naar huis maakte ik m’n haar nat om het weer netjes te maken.
Wat ik vooral geweldig vond aan die tijd is het wij-gevoel, samen iets doen, samen voor elkaar opkomen en eenheid. Luxe was niet belangrijk maar wel hoe je met elkaar omgaat, de saamhorigheid, dat mis ik nu wel eens.
Muziek is voor mij een heerlijk plekje waar ik rust en ontlading kan vinden, heerlijk is dat toch en vooral als ik hier lekker een bluesnummertje op heb staan van B.B. King. Helemaal in je schulp kruipen met de muziek en helemaal kunnen zijn wie je bent.
In ons huis aan de Peizerweg 102 heb ik lang boven gespeeld, alleen en samen met een vriend. Het ging er ruig aan toe en we moesten een oplossing bedenken voor de geluidsoverlast. In de voormalige schuur zagen we een uitgelezen kans om een muziekstudio te bouwen en een plek waar we de passie voor muziek met anderen konden delen. In 1994 zijn we gestart. Al gauw kwamen vrienden die onder de indruk waren en ook graag zo wilden spelen.
Het was mijn droom om gewoon lekker muziek te kunnen maken, vrijuit en de muziek moest ook lekker hard kunnen. Vooral het genieten met vrienden, ik ben niet iemand die graag alleen muziek maakt. Het samen spelen beleef ik het meeste plezier aan. Iets gemeenschappelijks, samen het gevoel kunnen delen. Dat er harmonie in zit. Je hebt ook bands die puur technisch muziek spelen maar dat kan ik niet.
Voor de muziekstudio heb ik nooit reclame gemaakt, het is mooi organisch ontstaan. Het is een klein wereldje, de muziekscene, en een goede ervaring vertelt zich snel door. De bands kunnen een hele avond aan de gang, ze moeten wel zeggen wanneer ze gaan beginnen en er is geen eindtijd.
Soms zijn de bands er nog rond 12 uur.
Als er nieuwe bands komen dan gaan we eerst kennis maken, als het klikt dan maken we een boeking maar als het niet klikt heb ik liever dat ze naar Groningen gaan. Ik ben een gevoelsmens wat dat betreft. De meeste bands die hier spelen zijn ook relaxte en fijne mensen, vaak veertigers en wat ouder. Ook Cuby & The Blizzards hebben hier in hun jonge jaren nog gespeeld.
We willen met de muziekstudio niet iets commercieels aanbieden, we houden het betaalbaar en vrij. Voor 25 euro voor een avond kan een band bij ons komen spelen. Ik wil gewoon graag m’n hobby delen en wat ik heb wil ik graag delen met anderen.
Qua smaak heb ik een brede muzieksmaak, maar blues is wel één van mijn favorieten. Het gaat zo diep in je ziel, ik heb dit ook met m’n vorige band gespeeld. Goede muziek raakt m’n gevoel. Bijvoorbeeld toen we speelden met de vaste band kon ik soms moe zijn voor het spelen maar als we dan toch eenmaal met elkaar gingen spelen, was dat zo heerlijk, alles viel van je af, het werkte heel verkwikkend.
Muziek is voor mij gevoel, als ik geen lekker gevoel heb met elkaar in de band dan loopt het ook niet. Het gaat voor mij om pure en echte verbindingen. Ik kan geraakt worden door de melodie en sfeer die een lied uitstraalt. Later ga ik pas goed luisteren en naar de songteksten luisteren.
Na al die jaren spelen in onze muziekstudio wou ik graag wat terug doen voor m’n buurtgenoten, vrienden van de bands, muziekgenoten en dorpsgenoten. Ik heb het altijd heel erg gewaardeerd dat het zo kon met de studio en wilde ze bedanken. En we wilden gewoon weer een feestje geven, dat is altijd leuk!
We kregen het plan om een kleinschalig muziekfestival te organiseren in onze achtertuin, in een ongedwongen setting met de bands die hier normaal ook repeteren, van country, jazz tot rock (de blues band was jammer genoeg afgevallen).
Ik dacht er moet voor elk wat wils zijn. De bands moesten het leuk vinden om hier te spelen maar niet voor het geld, daar doe ik niet aan, ze moeten het gewoon leuk vinden en krijgen gratis consumpties. Als je daartoe overgaat dan ga je het amateuristische voorbij, juist dat ongedwongene vind ik leuk.
Het werd een zonovergoten zaterdagmiddag. Vooral toen mensen in het gras gingen zitten, kwam dat gevoel van vroeger zoals we dat deden in de jaren 60 weer helemaal terug, heerlijk!
We hebben heel erg genoten van het sfeertje, het wij-gevoel en dat iedereen zich vrij en ontspannen voelde. De kleine kindertjes gingen lekker achter in de tuin spelen en ravotten, dat kon allemaal. Als ik jong was geweest had ik er zo een vervolg aan gegeven. Het zou mooi zijn als er een vervolg komt en dan zou ik graag helpen. Op het hoogtepunt waren er 150 man, wat fijn dat we onze passie zo konden delen. We zijn blij dat het zo goed bezocht was, alles was ook op. En wat fijn dat Arnold en Lieuwe ons zo hebben geholpen! En die jongelui en kinderen van Lieuwe en Hilda achter de bar, daar hebben we ook zo van genoten.
We zijn ontzettend verwend met alle cadeautjes, lieve attenties en woorden, daar zijn we heel erg dankbaar voor!
