Iedere maandagmiddag zijn ze in de Hardenstee: een aantal vrouwen dat onder leiding van Lenie gymnastiek doen. Klinkt niet zo bijzonder, maar deze club gymt al vanaf 1975, dat is dus al 45 jaar. Een reden om eens een kijkje te nemen bij deze trouwe dames, waarvan er nog maar 5 van over zijn. Echte bikkels dus.
Het is begin maart en behoorlijk koud in de Hardenstee. Schrijfster dezes houdt haar sweatshirt aan. Iedereen is stipt op tijd en heeft thuis al sportkleding aangetrokken, alleen de schoenen worden nog gewisseld. Lenie start de muziek en begint meteen in up-tempo op de plaats te stappen terwijl uit de cd-player “Leader of the pack” klinkt. Mocht je denken dat dit de warming up is en daarna de langzame oefeningen komen heb je het mis. Dit is een workout van een half uur achter elkaar, die het midden houdt tussen dansen, gym en yoga maar dan op het ritme van “Walk like an Egyptian”. Er is veel aandacht voor BBB, “u weet wel dames, Benen, Billen, Buik” terwijl Roy Orbersson “You got it” zingt. Het tempo blijft hoog, als je dit voor het eerst doet moet je je hoofd bij de oefeningen houden en je niet laten afleiden door de muziek. Dat is een behoorlijke uitdaging als je Diana Ross “You can’t hurry love” hoort zingen terwijl je twee stappen naar links en daarna twee naar rechts moet maken. De combinatie van muziek, tempo en aard van de oefeningen doet je af en toe denken dat je op een feestje staat te swingen, maar dat is de bedoeling niet, er moet gewerkt worden. Na een half uur zwoegen begint het hoofd rood aan te lopen en gaat het sweatshirt toch uit.
Plotseling duikt Lenie de kast in waar de cd-player staat en wisselt de muziek. Tijd voor de kracht en balans oefeningen en, oh wat fijn, in een lager tempo. Maar als je denkt nu te kunnen uitrusten heb je het mis. Terwijl iedereen op een denkbeeldige wc-pot zit met de ellebogen voor je lijf en de handen in een smeekgebaar, beginnen de eerste spieren hevig te protesteren. Hoewel de dames allen zeventigplus zijn gaan ze stug door en geven geen krimp. Balancerend op één been, het andere been vooruit gestrekt worden er wat nieuwtjes uitgewisseld.
Als het laatste kwartier is aangebroken worden de matten uit de kast gehaald. Nu mogen we rusten, beloven ze mij, hetgeen wordt bevestigd door de rustige muziek van Gloria Estafan met “Can’t stay away from you”. We beginnen met de yoga zit en gaan werken aan de schouders. Daarna volgen de crunch, de crunch twist, de side leg lift en nog een paar bekende oefeningen uit de sportschool. En als we de bolle rug maken en vervolgens de holle rug, hoop ik stiekem dat dit de laatste oefening is.
Het einde wordt kenbaar gemaakt door het uitzetten van de muziek. De matjes worden opgeruimd, de schoenen weer gewisseld en net zo snel als de les begon is iedereen weer vertrokken. Tot volgende week. En dat al 45 jaar.
PS Nieuwe leden zijn welkom