Ik wil jullie meenemen in een waar gebeurd verhaal op de Burchtweg, afgelopen zomer. Gratis… of niet, dat is waar het over gaat….
Op de Burchtweg in Bunne zijn Jacques en Inge al een tijdje bezig om hun tuin opnieuw in te richten. Daarbij hadden zij materiaal over wat mogelijk voor iemand anders nog interessant kon zijn. Dat materiaal hebben ze aan de kant van de weg gezet, met een bordje “Gratis” erbij. Tot zover niets bijzonders m.b.t. dit verhaal.
Nu komt onze dochter Marit nog wel eens op bezoek bij hun dochtertje Mirthe. Deze dag ging Marit vrolijk op de step naar Mirthe toe.
Ze zet haar step tegen de pilaar neer en belt aan.
Inge opent de deur en Marit en Mirthe spelen gezellig met elkaar.
Na enige tijd gaat Marit weer naar huis.
Ze wil haar step pakken, maar deze is weg?!?
Marit loopt weer terug en vraagt aan Jacques waar haar step is.
” Waar heb je hem dan neergezet?” vraagt Jacques
” Nou, hier.”
“Ah, dat verklaart een hoop!”
Wat had ze nou gedaan? Ze had haar stepje tegen de stenen aangezet waar ook het bordje gratis stond.
En in de tijd daar Marit binnen was, is er een voorbijganger langs gekomen die het stepje heeft meegenomen.
Overigens, een heel net en vrij nieuw bordeaux rode stepje met een zitje achterop. Absoluut geen afgetrapt speelgoed, maar in nieuwstaat….
Affijn, Marit en in tranen omdat haar step was meegenomen,
En in eerste instantie ook ontroostbaar. Ook wel begrijpelijk want een meisje van 5 is niet in staat om te lezen en was zich van geen kwaad bewust. En als je dan je stepje kwijtraakt, dan snap je dat niet als je zo jong bent.
Aan de andere kant is het verklaarbaar en eerlijk gezegd grappig. Veel mensen aan wie we het vertelden, moesten er om lachen….en wij zelf ook natuurlijk.
Maar dat geldt voor een volwassene, absoluut niet voor een meisje van 5! Die wereld is toch anders en ook daar hebben wij ons in te verplaatsen.
We hebben toen een bordje gemaakt met een treurige smiley erop en daarbij de tekst “dochter”. Bedoelt om de treurnis van Marit aan te geven. En daarbij een tweede bordje erbij waarop stond. “Step niet gratis, graag terug”
We waren in de hoop dat de voorbijganger nog een keertje langs zou komen en de step weer terug zou brengen.
Maar helaas, de dagen die volgde…geen stepje terug.
Wij zijn op vakantie gegaan en kregen op een gegeven moment een foto van Inge doorgestuurd. Met een stepje!
Wat was nu het geval? Een meisje van 11 jaar reed met haar vader en zag de borden staan. Ze heeft toen haar step aan Marit gegeven.
Nou, dat vind ik nu het mooie aan dit verhaal.
De hulp van een meisje van 11. Schitterend gewoon. Zij kon zich verplaatsen in de wereld van Marit en deed daar daadwerkelijk ook iets mee.
Wij weten niet wie het was, maar we willen haar graag bedanken. En mocht iemand weten wie de hoofdrolspelers zijn in deze klucht, dan zouden wij graag met deze mensen in contact komen.
En dat wilde ik met jullie delen.
Groeten van Marit Vernout.
