Wie had ooit gedacht dat we in 2020 de lente in een lockdown zouden vieren in plaats van uitbundig met vrienden en familie. En dan te bedenken dat april sinds het begin van de waarnemingen in 1706 maar twee keer warmer was dan dit jaar. Voor veel mensen is de toekomst onzeker in allerlei opzichten. We leven in een crisis en weten niet wanneer alles weer “normaal” wordt. Volgens het CBS sterven er meer mensen dan gemiddeld, dat noemen ze “oversterfte”. Daarnaast zullen er ook veel mensen slachtoffer worden van de economische recessie. De scholen zijn weer begonnen en we mogen weer naar de kapper. Ons land maakt zich stapje voor stapje op voor een nieuwe start. Om een nieuwe golf van besmettingen te voorkomen moeten we extreem voorzichtig blijven. Deze crisis vraagt veel van ons, tot nu toe doen we het erg goed met zijn allen en daar mogen we trots op zijn.
Het is niet mijn bedoeling om deze vreselijke ziekte te onderschatten, ik besef maar al te goed dat het ons allen kan treffen. Ik hou mijn hart vast voor de toekomst van veel ondernemers, heb te doen met de jongeren die thuis moeten blijven, de ouderen die verstoken blijven van familieleden en veel mensen die alleen wonen in eenzaamheid. Maar om u een hart onder de riem te steken wil ik het hier hebben over de positieve effecten van de lockdown. Zo is de luchtkwaliteit aanzienlijk verbeterd. Door minder verkeer in de lucht en op de weg is de uitstoot van schadelijke stoffen zoals stikstof en fijnstof verminderd, mensen in drukke steden en astmapatiënten kunnen weer beter ademen. Door de schone lucht is het wit van de wolken en het blauw van de lucht intenser van kleur. Hoe mooi steekt de bloesem van de perenboom af tegen de blauwe lucht. En is het u ook opgevallen dat de voorjaarsbloemen zo hevig ruiken?
Een slimme geluidsman in Amsterdam fietst door de stad om de stilte op te nemen. Een unieke kans. Het drukke toerisme is verdwenen waardoor je de duiven op de dam weer hoort koeren. Iets wat je in de jaren zeventig kon horen als je ’s ochtends om 5 uur na het stappen naar huis fietste. Wandelen door de natuur leert je hoe de wielewaal nu in het echt klinkt. Wie schetste mijn verbazing: dudeljo was het niet, het klonk toch echt anders.
Doordat we gedwongen thuis blijven, hebben we tijd voor elkaar en onszelf. We lezen meer boeken, slapen wat langer uit en zijn niet meer gejaagd. De uitgestelde klusjes in en om het huis krijgen eindelijk hun verdiende aandacht. En online kun je met gemak een nieuwe taal leren of je kijkt op youtube hoe je een koffiemachine moet ontkalken (Herman: “Nooit met azijn!”)
Omdat we niet meer af en toe naar een restaurant kunnen gaan kokkerellen we thuis extra lekker, de plotselinge schaarste van gist bevestigt dat er thuis meer brood gebakken wordt. We leren onze kinderen hoe je koekjes bakt en dat je met aardbeien en rabarber de lekkerste toetjes kunt maken.
Thuiswerken spaart werkplekken, reistijd en vliegverkeer. Met beeldbellen kun je ook vergaderen en hoef je niet per se te vliegen. Thuisblijven bij griepverschijnselen maar toch door kunnen werken scheelt weer kosten bij ziekteverzuim. Thuis kijkt je manager niet over je schouder mee en kun je je beter concentreren zonder het lawaai van collega’s in een kantoortuin. Het verhoogt de productiviteit en je hoeft niet te vechten om die leuke flexplek bij het raam.
Je hoeft niet met je collega’s de hei op om te leren wat “Sociale cohesie” en “verbinding” betekenen. Juist in deze crisis beseffen we hoe nietig we zijn, maar ook hoe afhankelijk van elkaar. We maken pas op de plaats en zien hoe waardevol contact met je omgeving is. We zijn trots op Jorik Ottens die alle kinderen van BWB opriep iets aardigs voor ouderen te doen.
We staan stil bij mensen in de vitale beroepen zoals zorgverleners, postbodes, onderwijzers en al die mensen die zeker nu onmisbaar zijn. Ze krijgen nu veel waardering en we beseffen dat ze onze maatschappij draaiende houden. En wie weet gaan er straks meer mensen werken in de zorg of het onderwijs (moeten alleen de salarissen nog even omhoog).
Doordat we niet meer massaal naar verre oorden vliegen kunnen de schildpadden hun eieren weer rustig op de stranden leggen en zullen meer jonkies de zee bereiken. We zoeken het dichter bij huis en ontdekken de schoonheid van ons eigen land. We voelen ons bevoorrecht om in BWB te wonen, waar we de ruimte, de rust en de schoonheid van de natuur hebben. We letten op elkaar en weten dat we elkaar helpen wanneer dat nodig is. Dat is altijd zo geweest en zal altijd zo blijven.
De coronacrisis heeft de wereld stil gezet, laten we de voordelen van deze crisis als leidraad gebruiken voor een herbezinning op het gebied van milieu en welzijn.
Roos Knops
