Ze hadden elkaar al eens in Groningen ontmoet, maar pas ruim 18.000 km verderop – in Nieuw- Zeeland – sprong de vonk over tussen Femke Speerstra en Wim Slingerland.
Al backpackend dacht Femke 10 jaar geleden een nachtje bij Wim te gaan logeren, maar ze is nooit meer weggegaan.
Wim was ruim 13 jaar geleden in zijn eentje naar Nieuw Zeeland gegaan en runde daar een melkveebedrijf. Op een andere wijze dan hier. De gehele landbouw van Nieuw- Zeeland is ongesubsidieerd en de geproduceerde melk is voornamelijk voor de export bestemd. Wat ook anders is dan wij hier in deze omgeving zijn gewend, is dat het melkveebedrijf van Wim daar in de plaats Matamata seizoensgebonden werkte. Alle koeien werden in dezelfde periode geinsemineerd, alle koeien stonden ruwweg in dezelfde maanden droog en alle kalveren werden in een periode van ongeveer 8 weken geboren. Op die manier waren er weliswaar enkele pieken in de werkdruk maar ontstond er een moment om zelf op vakantie te gaan, als de koeien slechts gevoerd en niet gemolken hoefden te worden.
Wim en Femke melkten in Matamata Jersey koeien. Dat zijn goede graaskoeien, ze zijn wat kleiner dan onze Nederlandse melkkoeien, ze zijn zeer vruchtbaar, ze produceren meer vet en eiwit dan andere koeien en hebben daarvoor minder voer nodig. Een grappig bijkomstig kenmerk is dat de kalfjes met hun fraaie amandelvormige zwartomrande ogen iets weg hebben van reekalfjes. Bambi-kopjes! Aangezien het een ras is waar Wim goed mee uit de voeten kan is zijn plan om in de toekomst geleidelijk op Jersey koeien over te stappen. Hij is ook van plan om de weidegang in stand te houden, dus we zullen op termijn ter afwisseling van de zwart- of roodbonte koeien deze bruine koeien in de wei zien staan.
Toen Wim en Femke het afgelopen jaar op een kruispunt in hun leven stonden doordat de droogte in het gebied waar zij woonden nadelig was voor de bedrijfsvoering en zij om die reden zich genoodzaakt zagen te verhuizen, deed zich de vraag voor of zij naar een ander gebied in Nieuw- Zeeland zouden gaan of een bedrijf in Nederland zouden overnemen. Nu de kinderen Fenna en Hidde nog klein zijn was dit een optie die niet meer mogelijk zou zijn als ze eenmaal naar school zouden gaan. Wim belde een makelaar in Nederland om eens te kijken hoe het stond met de beschikbaarheid van melkveebedrijven, en van het een kwam het ander. In korte tijd werd het bedrijf in Nieuw-Zeeland verkocht en het melkveebedrijf van de familie Brink aan de Peizerweg 14 in Bunne aangekocht. In mei 2016 kwamen Wim en Femke met Fenna en Hidde terug in Nederland.
In augustus trokken zij in het bedrijf en het woonhuis Peizerweg 14. Zij zijn nog druk bezig het huis en het bedrijf aan hun wensen aan te passen. Femke is van oorsprong apotheker, maar heeft nog geen baan in de buurt gevonden en heeft vooralsnog haar handen vol aan het settelen in deze nieuwe woonomgeving. En dat is qua klimaat en landschap wel even wennen! In Nieuw-Zeeland werkte Femke als apotheker en was ze in haar vrije tijd actief in musicals. Die hobby heeft ze gelukkig kunnen voortzetten nu zij lid is geworden van een musicalkoor in Haren. Verder zijn lezen, puzzelen en zwemmen haar favoriete vrijetijdsbezigheden. Wims hobbies zijn naar eigen zeggen ‘slapen op de bank’, lezen en motorrijden.
Fenna (bijna 4) en Hidde (2) zijn overdag bij kinderopvang De kameleon in Peize en binnenkort zal Fenna naar OBS Het spectrum gaan. Ook zij moeten natuurlijk wel wennen aan dit nieuwe leven. De taal spreken zij gelukkig al. Ze zijn zelfs drietalig, want thuis wordt Fries gesproken en ook met Engels zijn zij opgegroeid.
Wij wensen Wim, Femke, Fenna en Hidde heel veel geluk in Bunne en hopen dat zij snel wennen aan de Nederlandse winter!
