De eerste keer werden de interviewers ook meteen warm welkom geheten, door de toen wat verbaasde bewoners. Want wij waren destijds aan het verkeerde adres en waren daarom snel en met veel excuses weer vertrokken. De tweede keer werden we opnieuw hartelijk verwelkomd en zijn we lang gebleven.

Al zo’n 20 jaar geleden hadden Liesbeth en Rob kennis gemaakt met BWB; ze hadden hun oog laten vallen op een te koop staand huis en perceel aan de Oude Schapendrift in Winde. Maar met hun destijds nog jonge kinderen (nu 28 en 25 jaar) was in de stad blijven praktischer. Een paar jaren geleden, de kinderen waren het huis uit, probeerden ze het opnieuw in Winde, maar werden ze overboden. In Bunne stond in die periode echter ook het perceel aan de Peizerweg 8a te koop, met de loods er nog op. Ook al zag het er aan de voorkant onooglijk uit , toch vond Liesbeth dat ze er even moesten gaan kijken. En toen ze naar achteren doorliepen bleek het uitzicht mooi. Daar genieten ze nu elke dag met volle teugen van. Want het was meteen duidelijk dat ze aan de achterzijde van het perceel moesten gaan wonen, het liefst zo veel mogelijk naar achteren, om zoveel mogelijk naar alle kanten vrij uit te kunnen kijken. De gemeente eiste echter het volgen van de bestaande rooilijn, wat onder meer inhield dat er ook ‘voor’ gewoond moest worden. Er volgde een lange weg van aanpassing van het bestemmingsplan (van bedrijfs- naar woonfunctie) en meerdere besprekingen met de architect, waarbij ook hun oude idee om een boerderij te zoeken waar samen met de ouders van Liesbeth gewoond kon worden ter tafel kwam. Daaruit ontstond het voorstel van de architect om een B&B aan de voorzijde te realiseren, later eventueel om te zetten naar een mantelzorgwoning. Ook deden ze een oriëntatie op energiezuinige maatregelen door bezoek aan de woningen van Jaap in Bunne en Heerko in Winde tijdens een “energieweekend”.

En zo wonen ze nu al bijna twee jaar op ‘het platteland’ en laven zich aan het uitzicht en de ruimte. Voor Liesbeth, die opgroeide in de wijde ruimte en onder de hoge luchten van Friesland bij een gemaal aan de zuidkant van het Tjeukemeer, is dat ‘weer’ op het platteland. Pas voor haar studie, de lerarenopleiding Engels en textiele werkvormen aan het Ubbo Emmius, kwam ze naar de stad. Maar docent werd ze niet; in tegenstelling tot nu was er die tijd een overschot aan docenten. Eerst kwam ze als uitzendkracht aan het werk bij DUO (Dienst Uitvoering Onderwijs). Ze bleef daar in dienst en hield zich bezig met nieuwe ontwikkelingen in en uitbreiden van het achterliggende IT-systeem. Na meerdere jaren maakte ze de switch naar manager, nu zelfs van meerdere teams. Net als zovelen met een ‘kantoorbaan’ werkt ze sinds de eerste lockdown thuis; afgelopen zomer is ze slechts enkele weken terug geweest op kantoor. Al heeft ze wel – als het binnen de regels kon – af en toe een team op bezoek gehad, om elkaar toch even echt te zien en spreken. Het thuiswerken bevalt wel, ze waren hier immers voor het uitzicht komen wonen.

Voor Rob is het in coronatijd nu ook veelal thuiswerken. Hij werkt bij Det Norske Veritas (DNV) een organisatie die kwaliteitsstandaarden opstelt en controleert voor met name de energie-industrie en de maritieme sector. DNV certificeert o.a. bedrijven die werken volgens de bekende ISO-normen. Rob zijn taak is om opdrachten binnen te halen en focust zich nu vooral op zaken in en om de energietransitie, waaronder de ontwikkeling van en het maken en toepassen van waterstof (als alternatief voor aardgas). Hij is geboren op een flat in Den Haag, maar na een verhuizing op zijn zesde opgegroeid in Stadskanaal, en vervolgens Haren. Voor hem was de stap naar de studie chemie aan de Laboratoriumschool, toen nog aan de Bedumerweg in Groningen, niet zo’n grote. Na zijn studie ging hij eerst aan het werk in een chemische functie bij het laboratorium dat een onderdeel was van de Gasunie. Later werd dat bedrijf verkocht aan KEMA, bekend van de keurmerken voor zaken rondom elektriciteit. Daar maakte Rob de overstap naar de commerciële functie, waarbij hij de kennis van het bedrijf ‘aan de man moet zien te brengen’. Een aantal jaar geleden werd KEMA overgenomen door DNV en zo kwam Rob bij dit wereldwijd opererende bedrijf terecht.

Naast hun volle banen runnen Liesbeth en Rob dus ook nog een behoorlijk bezette B&B. Of beter: een BzB, want het ontbijt mogen de bezoekers zelf maken. Al vanaf het begin waren ze succesvol in het aantrekken van bezoekers; corona hielp ook wel een handje. Omdat er plek is voor vier personen, verdeeld over twee slaapruimtes, komen er vaak mensen met kinderen. Om het behapbaar te houden met schoonmaken en wassen hebben ze ingesteld dat mensen minimaal twee nachten moeten blijven. En vaak plannen ze een lege dag tussendoor, al maakt het thuiswerken het veel gemakkelijker om in de tijd tussen het vertrek van gasten in de ochtend en de aankomst van nieuwe gasten in de middag alles weer spic-en-span en op orde te hebben.

Rob en Liesbeth verblijven graag en veel op hun eigen erf, met name ‘achter’, en krijgen daardoor niet zoveel mee van de reuring van de straat. Al hebben ze vanaf het prille begin meteen goed contact gezocht en onderhouden met de verschillende buren. Dat moet ook wel als je een langdurig proces in gaat van veel slopen en bouwen op basis van hele nieuwe plannen. Dus waren ze begonnen met een rondje om de maquette van de architect van hun plannen te laten zien. Ondertussen gebruikt buurman Thijs hun weiland voor zijn geiten, schapen, paard, en komt Kars – al is die geen directe buur – twee keer per jaar maaien. Door het gebrek aan activiteiten in BWB om de welbekende reden hebben ze verder ook nog niet zoveel mensen leren kennen. Liesbeth en Rob hebben ook geen hond die uitgelaten moet worden en waardoor je andere hondenbezitters die ook hun loopje doen leert kennen. Wel hebben ze één oude kat. Maar gelukkig was er eindelijk de BBQ afgelopen augustus, waar ze ook kennis gemaakt hebben met andere dorpsgenoten. Liesbeth kun je in haar vrije tijd achter de naaimachine aantreffen. Maar als je haar niet thuis treft is ze mogelijk aan het fotograferen. En dat doet ze zeker niet onverdienstelijk; kijk maar eens op de website van de B&B Bunne (www.benbbunne.nl). Ook doet ze aan hardlopen. Maar niet zo fanatiek en ver als Rob, die traint voor de marathon bij een loopclub uit Haren. Hij heeft al vier marathons gelopen. En vorig jaar heeft hij met en voor zijn club “de halve van Bunne” georganiseerd. Het uitzoeken en uitzetten van het parcours met lintjes en een spuitbus gaf al veel voorpret. Rob kon al zijn trots op Bunne kwijt in de mooie route in en om BWB, en er was veel napret na de finish in hun eigen tuin met een gezellig samenzijn en een duik(je) in de vijver. Liesbeth en Rob zijn zeker te porren voor activiteiten binnen BWB, dus wanneer u ze treft bij een volgende gelegenheid heeft u ze alvast een beetje leren kennen.